نام محصول:دانلود تحقيق عربستان پيش از اسلام

 براي توضيحات بيشتر و دانلود كليك كنيد

نام محصول:دانلود تحقيق عربستان پيش از اسلام

نام محصول : دانلود تحقيق عربستان پيش از اسلام

دسته : فايل متني علوم انساني
بازديد: 1 بار
فرمت فايل: doc
حجم فايل: 15 كيلوبايت
تعداد صفحات فايل: 23
توضيحات كوتاه:
براى بررسى دقيق تاريخى، فرهنگى، اجتماعى و سياسى عربستان پيش از اسلام لازم است زندگى بدويان و باده‏نشينان را در چند مورد مطالعه نمود
توضيحات كامل:
براى بررسى دقيق تاريخى، فرهنگى، اجتماعى و سياسى عربستان پيش از اسلام لازم است زندگى بدويان و باده‏نشينان را در چند مورد مطالعه نمود:
1- منابع: به اشعار عرب قبل از اسلام و تفسيرى كه از آن‏ها باقى مانده و ضرب‏المثل‏هاى آنان استناد مى‏شود.
2- تاريخ: زندگى يكجانشينان و صحراگردان كه اغلب به غارت و بعضا به تجارت مى‏پرداختند مطرح مى‏شود.
3- روابط سياسى: به ساختار قبايل عرب پيش از اسلام كه كمتر به آن توجه شده، مى‏پردازد.
4- دورنماى اخلاقى: به جهت ويژگى خاص صحرا، برخى خصوصيات از جمله وفادارى، جوانمردى و… مورد ستايش اعراب قرار داشت.
5- مذهب: آيين‏هايى در ميان عرب وجود داشت كه هر يك در معبد ويژه‏اى انجام مى‏شد، اگر چه اين آيين‏ها در زندگى بدويان اهميت مذهبى اندكى داشتند.
منابع:
آگاهى ما از عرب باده‏نشين در عربستان پيش از اسلام عمدة از دو منبع ناشى مى‏شود: 1- مقدار معينى از اشعار پيش از اسلام باقى مانده است.
2- تفسيرهايى از اين اشعار و ضرب‏المثل‏هاى عربى قديم، توسط پژوهشگران مسلمان از قرن دوم اسلامى به بعد گردآورى شده كه مشتمل بر مواردى از سنن متداول [عرب] درباب رويدادهاى ادوار پيش از اسلام است. اين موارد نيز توسط پژوهشگران ديگر در آثار ويژه‏اى جمع‏آورى شده است. اشعار پيش از اسلام، از نظر سند از سوى پژوهشگران معاصر، بويژه دى. اس. مارگليوث و طه حسين رد شده است. اما تئورى‏هاى اينان از سوى اكثريت پژوهشگرانى كه وفادارانه به انتشار كل اشعار پيش از اسلام اقدام كرده‏اند – در عين پذيرش برخى از مجعولات – مورد قبول واقع نشده است; (مقايسه كنيد با:اى. جى. آربرى: قصايد هفت‏گانه، لندن، 1957، ص 228-254). به همين شكل، گزارش‏هاى تاريخى كه زمانى از سوى پژوهشگران غربى بى‏ارزش تلقى مى‏شد، امروزه از مبانى واقعى برخوردارند و شرايط زندگى جاهليت را منعكس مى‏سازند; هرچند كه براى يك تاريخ مناسب، كافى نمى‏باشند. در موارد معين، اين موارد سنتى با گزارش‏هاى قرآنى يا استنتاج از اين‏ها تاييد مى‏شود و هر دوى اين‏ها با كتيبه‏ها و سنگ نوشته‏هاى زيادى كه توسط باستان‏شناسان در عربستان يافت‏شده است تكميل و تاييد مى‏گردد.
تاريخ:
صحراگردان از سپيده دم تاريخ، از صحارى عربستان، بر اراضى واقع در محدوده تمدن‏هاى يكجانشين فشار وارد مى‏كردند. در برخى از دوره‏ها، فشارها شديدتر و نفوذ به اراضى مسكونى عميق‏تر مى‏شده است و گفته شده كه صحراگردان، همانند موج در مى‏رسيده‏اند. عبرانى‏ها، آرامى‏ها، اعراب و نبطى‏ها از زمان‏هاى پيش از ميلاد به سوريه و عراق وارد شده‏اند، و درحالى‏كه شش قرن پيش از هجرت، فشارهاى بيشترى از ناحيه اعراب و پالميرى‏ها وجود داشته است.
صحرانوردان كه در آغاز براى تاخت و تاز مى‏آمدند، به تدريج در آن‏جا مستقر مى‏شدند (مانند تنوخ در عراق، در حدود سال 225م) . روابطى نزديك ميان بدويان ساكن و آن‏هايى كه هنوز در صحرا بودند، امر تجارت را تسهيل مى‏كرد. تنها صحراگردان مى‏توانستند كاروان‏هاى تجارى را براى عبور از صحرا هدايت كنند و فقط صحراگردان تنومند مى‏توانستند عبور بى‏خطر چنين كاروان‏هايى را تضمين كنند. لذا در تاريخ امپراتورى بيزانس و ساسانى، صحراگردان در دو نقش يورشگر و تاجر ظاهر مى‏شدند.
دو امپراتورى به طرق گوناگون مى‏كوشيدند تا يورش‏هاى خصمانه و غارتگرانه صحرانوردان را از خود دفع كنند. مؤثرترين راه اين بود كه فرمانروايان نيمه بدوى را در مرزهاى امپراتورى به خدمت گيرند تا گروه‏هاى يورشگرى را كه از قلب صحارى مى‏آمدند از محدوده خود برانند. اين نقش در عراق، توسط ملوك لخمى حيره از حدود سال 300م تا پايان عمر اين سلسله، در سال 602م، ايفا مى‏شد. در مرز بيزانس نيز، همين نقش را غسانيان ايفا مى‏كردند، اما اينان بعدها داراى اهميت‏شدند (در سال 529م بود كه يوستينين به شاهان غسانى عناوين شخصى اعطا كرد) و ظاهرا تنها يك اردوگاه براى پايتخت داشتند و در مقايسه با حيره فاقد شهر بودند. اين سيستم دفاعى، اندكى قبل از حملات مسلمين تغيير يافت. يك ايرانى مقيم حيره، رهبر اعراب را، كه رياست‏بر لخمى‏ها را به عهده داشت، كنترل مى‏كرد، درحالى‏كه بيزانس به غسانى‏ها كمك مى‏كرد تا هجوم ايران را قطع كنند و اوضاع را به حال اول برگردانند.
با اين‏كه روشن است كه صحرانوردان عربستان به طور گسترده‏اى درگير تجارت بوده‏اند، اما جزئيات آن هنوز به طور دقيق بررسى نشده است. صحرانوردان نه تنها با امپراتورى‏هاى ايران و بيزانس، بلكه با پادشاهى حميرى در عربستان جنوبى (تا زمان سرنگونى آن‏ها توسط جشيان در سال 525م) نيز در ارتباط بوده‏اند. درخشش تمدن عربستان جنوبى در گرو تجارت بود و با زوال تجارتش (شايد به جهت از دست دادن كنترل بر درياى سرخ)، آن تمدن نيز رو به انحطاط گذاشت. در سنن متداول عرب، شكسته شدن سد مارب عامل فروپاشى تمدن عربستان جنوبى دانسته شده است، اما از كشفيات باستان‏شناسى كه بيان كننده تخريب سيستم آبيارى است پيدا است كه اين موارد، علائم و نشانه‏هاى زوال عربستان جنوبى هستند، نه علت آن. در سنن متداول عرب، حركت‏بسيارى از قبايل صحراگرد به سمت‏شمال (با ترك زندگى يكجانشينى) بيشتر در پيوند با شكسته شدن سد مارب معرفى شده است.