دوشنبه ۲۰ آذر ۹۶ ۰۵:۲۹ ۲۴ بازديد

معماري يونان باستان 108 ص

براي توضيحات بيشتر و دانلود كليك كنيد

دسته:
معماري
بازديد: 1 بار
فرمت فايل: doc
حجم فايل: 1701 كيلوبايت
تعداد صفحات فايل: 117

قيمت فايل فقط 3,400 تومان

تحقيق معماري يونان باستان

نام و شهرت خدايان يوناني مذهب يوناني ها يك پديده طبيعي گسترش
يافته بود.خدايان يوناني ها شخصيت يافته يك عنصر ويژه بودند يا به
عنوان قهرمان شناخته شده بودند و هر شهر يا منطقه اولويت ها،
مراسم و سنت‌هاي خود را داشت.هيچ مقام كشيشي در آن دوره رايج نبود
و كشيش ها عضاي يك طبقه انتصاري نبودند ولي زندگي معمولي اجتماع
را هدايت مي كردند.اسامي خدايان اصلي يونان و آنچه بدان مشهورند
به شرح زير است:

زئوس(zeus)- عالي ترين خدايان و فرمانرواي آسمان ها

هرا(Hera)- همسر زئوس، خداي ازدواج

آپولو(Apollo)- خداي قانون و منطق ، هنر و موسيقي و شعر
سرايي ، يابنده شهرها

آتنا(Athena)- خداي فرزانگي و آموزش

پوسيدون(Poseidon)- خداي دريا

ديونوسوس(Dionysus)- خداي شراب ، جشن و خوشگذراني

ديميتر(Demeter)- خداي زمين و كشاورزي

آرتميس(Artemis)- خداي شكار

هرمس(Hermes)- پيام رسان خدايان

آفروديت(Aphrodite)- خداي بازرگاني

هفاستوس(Hephaestus)- خداي آتش، شعله و خداوند جعلي صنايع
دستي

آرس(Ares)- خداي جنگ

هادس(Hades)- خداي زير زمين

خداي زئوس ، پوسيدون و هادس به عنوان «بزرگ‌ترين سه خدا» نيز
شناخته مي شدند زيرا از همه قدرتمندتر بودند.همچنين هراكلس يا
هركول Heracles) يا (Hercules خداي قدرت و زور بازو يا خداي جمع
محسوب مي شد.

معماري عمومي يونان

معبد رايجترين و بهترين نوع شناخته شده معماري عمومي يونان است و
معبد عملكرد يكساني مانند كليساي مدرن نداشت.زيرا منبر زيذ آسمان
باز در اراضي شهري يا در معبدي مقدس و قبل از معبد قرار مي
گرفت.معابد به عنوان ذخيره كنجينه‌هاي مربوط به آيين چند خدايي
قرار مي گرفت.معابد به عنوان ذخيره گنجينه‌هاي مربوط به آيين چند
خدايي قرار مي گرفت يا به عنوان مكان باستان بت ها بود ولي از
زمان فيدياس (Pheidias) به يك كار هنري بزرگ تبديل شد.معبد جايي
براي زاهدان خدا بود و در آنجا مجسمه ها ، كلاه خودها و اشلحه خو
را به عنون صدقه رها مي كردند.فضاي داخل معبد يا سلا (cella) به
عنوان جا خزينه قرار مي گرفت و معمولاً يك رديف ديگر از ستون
داشت.

از ديگر فرم‌هاي به كار رفته توسط يوناني ها تولوس (Tholos) يا
معبد دوار است كه بهترين نمونه آن تولوس تئودوريوس(Teodorios) در
شهر دلفي است كه براي پرستش آتنا (خداي فرزانگي و آموزش) اختصاص
داده شده است؛ پروپوليا (propylon) كه به منزله ورودي جايگاه‌هاي
مقدس است.( كه بهترين نمونه آن پروپوليا آكروپوليس آتن است.)؛
خانه‌هاي فواره اي كه در آن زنان كوزه‌هاي خ.د را از يك فواره
عمومي پر مي كردند؛ و استوا (stoa) كه يك فضاي بلند و كشيده و يك
رديف ستون در يك سمت استكه اين رديف به عنوان مغازه در مراكز
تجاري شهر‌هاي يوناني بكار گرفته مي شد.نمونه كامل يك استوا،
استواي آتولوس در آتن وجود دارد.شهرهاي يوناني با اندازه‌هاي قابل
توجه يك ژيمناسيوم (gymnasium) يا پالاسترا ( palaestra)داشتند كه
يك مركز اجتماعي براي شهروندان مرد بود.اين فضاهاي محصور شده به
آسمان باز مي شدند و فضايي براي مسابقات قهرماني و ورزش
بودند.شهرهاي يوناني همچنين نياز به يك بولتريون (bouleterion) يا
اتاق شورا بود؛ ساختمان بلند كه به‌عنوان دادگاه ومكاني براي
اجتماع شوراي شوراي شهر استفاده مي شد، زيرا يوناني ها از تاق و
گنبد استفاده نمي كردند زيرا نمي توانستند با اين روش ساختمان
هايي با فصضاها و دهنه‌هاي باز بسازندو بولترين ها رديف هايي از
ستون‌هاي داخلي بود كه سقف را نگه مي داشتند.هيچ نمونه اي از اين
ساختمان ها بر جا نمانده است.بالاخره، هر شهر يوناني يك (theatre)
داشت كه هم براي اجتماع‌هاي عمومي و هم اجراهاي دراماتيك استفاده
مي شد.اين نمايش ها از مراسم مذهبي ريشه مي گرفتند و آنها تا قرن
6 ق .م مجسمه‌هاي كلاسيك خود را بهترين نوع فرهنگ يوناني مي
پنداشتند.تئاترها عموماً در مكان‌هاي تپه اي ساخته مي شدند و
رديف‌هاي نشستن نيمه دايره به دور صحنه نمايش (orchestra)
داشتند.پشت صحنه نمايش يك ساختمان كوتاه (skene) وجود داشت كه به
عنوان فضاي ذخيره و فضاي لباس پوشيدن و فضايي براي پشت صحنه سازي
صحنه نمايش بود.تعدادي از تئاترهاي يوناني تقريباً سالم مانده اند
و مشهورترين آن تئاتر اپيداروس (epidaurus) نام دارد.

درون‌خانه

محل درون‌خانه (به رنگ خاكستري) در نيايشگاه
يوناني.

به اتاق دروني و مياني نيايشگاه‌ها در معماري كلاسيك روم و يونان
دَرون‌خانه يا مَقصوره يا
صِلّا (به رومي: Cella) گفته مي‌شود.

در دوران باستان تنديس‌هاي آييني و بت‌هاي ويژهٔ مورد احترام آن
معبد را در درون‌خانه نگه مي‌داشتند.در درون‌خانه‌ها معمولاً
ميزها يا پاسنگ‌هايي نيز قرار مي‌دادند تا هدايا و قرباني‌ها را
بر روي آن بنهند.سنگ‌هاي گرانبها، كلاه‌خودها، نيزه‌هاي و
تنديس‌هاي نذري زيادي به اين‌گونه نيايشگاه‌ها اهداء مي‌شد و
درون‌خانه‌هاي بسياري از پرستشگاه‌هاي رومي و يوناني به‌صورت
گنجينه‌هاي پرمايه‌اي در آمده‌بود.

دورج‌ستوني

نقشهٔ يك پرستشگاه دورج‌ستوني.

دورَج‌سُتوني (يوناني قديم: ὁ δίπτερος،‌تلفظ:
اُ ديپتِرُس) نوعي نيايشگاه يوناني است كه در آن
دورتادور بخش اصلي ساختمان نيايشگاه كاملاً با دو رديف ستون احاطه
شده‌باشد.

پرستشگاه‌هاي دورج‌ستوني شكل گسترده‌تر پرستشگاه‌هاي دورستوني
هستند كه در آن‌ها يك رديف ستون گرداگرد ساختمان ساخته مي‌شد.

از نمونه‌هاي اين گونه نيايشگاه‌ها مي‌توان به اين دو اشاره كرد:

نيايشگاه آرتميس در اِفِسوس
نيايشگاه آپولو در ديديما

يك ستون ايوني كه در بالاي آن يك رخ‌بام ديده مي‌شود.

رُخ‌بام لبهٔ تزئيني پشت بام ساختمان‌ها است.

رخ‌بام هِرّه‌اي سراسري بر روي بام ساختمان‌ها است كه آخرين ابزار
فوقاني قَرنيز را تشكيل مي‌دهد.

قطاربندي تزئينات به‌صورت نواري از تزئينات اصلي ايراني براي
رخ‌بام‌ها است.

در معماري يونان باستان بر روي رخ‌بام‌ها معمولاً نقش برجسته‌اي
بر روي كتيبه‌اي تخم‌مرغي‌شكل براي تزئين حكاكي مي‌شد.ايوني‌ها و
رومي‌ها از رخ‌بام‌ها در معماري خود استفاده مي‌كردند.

پارلمان اتريش در وين.

ستون زن‌پيكر به يوناني: Καρυάτις، تلفظ:
كارياتيد‌ نام نوعي ستون در معماري يونان باستان و مصر
باستان است.در اين‌گونه ستون ساختمان‌ها به شكل پيكر زنانه ساخته
مي‌شود.

معروف‌ترين ستون‌هاي زن‌پيكر ستون‌هاي نيايشگاه ارختئيون
(Έρέχθειον) آتن است.در معماري رنسانس و سده‌هاي ۱۸ و ۱۹ نيز
اين‌گونه ستون‌ها كاربرد زيادي داشته‌است.ستون‌هايي كه در آن پيكر
مردانه تراشيده مي‌شد معمولاً شكلي تناور و پهلواني داشت و از
اين‌رو اين‌گونه ستون‌ها را ستون پهلوان‌پيكر مي‌نامند.

ويتروويوس، معمار و يكي از لشكريان رومي در كتاب خود خاستگاه
اين‌گونه ستون‌ها را در يونان اين‌گونه توضيح داده‌است: در جنگ
يونانيان عليه ايرانيان، مردم كاريا (نزديك اسپارت در لاكونيا) از
ايران پشتيباني كردند.زماني كه يوناني‌ها سرانجام از پيشرفت
ايرانيان در خاك يونان جلوگيري كردند، به تنبه كاريايي‌ها
پرداختند.مردان كاريايي را كشتند و زنانشان را به بردگي
بردند.مقرر شد كه اين زنان بايستي براي ابد باري به‌دوش بكشند.و
اين‌گونه ستون‌ها نمادي است از باركشي ابدي زنان كاريايي.

ستون پهلوان‌پيكر

يك ستون پهلوان‌پيكر به شكل تلامون.

ستون پهلوان‌پيكر گونه‌اي ستون حامل در معماري
غربي است كه در آن شكلي از پيكر تناور مردانه بر روي ستون تراشيده
يا گچ‌بري مي‌شود.

روميان اين نوع ستون را تِلامون مي‌ناميدند زيرا نزد ايشان بيشتر
از شكل تلامون، شخصيت اسطوره‌اي يوناني براي ساخت چنين ستون‌هايي
استفاده مي‌شد.

گونهٔ زنانهٔ اين‌گونه ستون‌ها ستون زن‌پيكر نام دارد.

سنتوري هتل دلا مارين در ميدان كنكورد پاريس.

سه‌گوش بالاي درگاه جلوخان را در معماري سَنتوري
مي‌گويند.از سنتوري‌ها بيشتر در معماري يوناني و رومي استفاده
مي‌شده‌است.^[۱]

دورادور سنتوري را معمولاً قرنيز مي‌گذارند.به بخش سه‌گوش در ميان
سنتوري، سينه گفته مي‌شود.سينهٔ سنتوري را معمولاً با نقش‌هاي
برجسته با موضوع اساطير يونان و روم تزئين مي‌كنند.^[۲]

محل سنتوري در شكل بازسازي‌شدهٔ نيايشگاه نيكه آتن.

اين مقاله دربارهٔ معماري،
خُرد است.با گسترش آن به
ويكي‌پديا كمك كنيد.

نهان‌خانه

محل نهان‌خانه (به رنگ خاكستري) در نيايشگاه يوناني.

نهان‌خانه (به يوناني: Άδυτον، تلفظ:
آديتُن، به لاتين: adytum) بخشي است از نيايشگاه‌هاي
يوناني و رومي كه به عنوان پَستويي در پشت درون‌خانه قرار
گرفته‌است.

نام يوناني و رومي آن به معني “وارد نشويد” يا “بدون دسترسي” است.

نهان‌خانه معمولاً فضاي كوچكي بود كه در دورترين قسمت درون‌خانه
نسبت به در ورودي قرار داشت.در نهان‌خانه معمولاً بت نمادين ايزد
را قرار مي‌دادند و تنها كاهنان به آن راه داشتند.اين كاهنان مدعي
ارتباط با هاتف غيبي در نهان‌خانه بودند.

به مكان مشابهي در نيايشگاه‌هاي يهودي قدس‌الاقداس مي‌گويند.

پيش‌دروازه

يك نقاشي از شكل كامل‌شدهٔ پيش‌دروازهٔ معبد آتن.

به سازه‌هايي كه به عنوان دروازهٔ آغازين براي ورود به مكان‌هاي
مقدس در يونان باستان ساخته مي‌شد پيش‌دروازه
(به يوناني: Προπυλαια، تلفظ: پرُپيلايا) مي‌گويند.بيشتر
پيش‌دروازه‌ها به صورت راهرويي ستوندار و سرپوشيده بود.

امروزه نام پيش‌دروازه بيشتر براي اشاره به تالار ورودي معبد
آكروپوليس آتن به‌كار مي‌رود.ساخت اين پيش‌دروازه در سال ۴۳۷ پيش
از ميلاد توسط پريكلس آغاز شد تا جاي يك دروازه ورودي ديگر را
بگيرد.ساخت اين سازه، شايد به‌خاطر مشكلات سياسي و شايد در پي
جنگ‌هاي پلوپونزي هيچ‌گاه تمام نشد.

معابد يوناني

معبد يوناني از لحاظ نقشه ، شباهت نزديكي به تالار بارگاه ميسني
دارد و حتي در پيشرفته ترين شكل اين معبد ، سادگي بنيادي ساختمان
تالار مزبور به چشم مي خورد : يك اتاق تك يا دو اتاق تو در تو
بدون پنجره ، با يك در ( دو در براي مقصوره ي تو در تو ) و ( A )
يك رواق با دو ستون بين ديوارهاي پيش آمده ( ستون هاي بين دو جرز
) ، يا (B ) ستون بندي خلفي ( ستون بندي بي ديوار ) ، يا (C )
ستون بندي خلفي و قدامي ، يا هر يك از اين نقشه ها كه به وسيله ي
(G,H,I,L,M ) يك رديف يا (F ) دو رديف ستون بندي محاط شده باشند
.معابد پيشين ( متعلق به دوره ي كهن ) غالبا ً دراز و باريك بودند
(H,I,L ) ، كه نسبت ميان ديوارهاي خلفي و قدامي با ديوارهاي
پهلويي تقريبا ً يك به سه بود .نقشه هاي متعلق به دوره ي كلاسيك
پسين و دوره ي هلني به نسبت يك به دو نزديك شدند ولي هيچ گاه
دقيقا ً يك به دو نبودند .ديوارهاي پهلويي معابد دوره ي كلاسيك
غالبا ً كمي بيش از دو برابر ديوارهاي خلفي و قدامي بودند (G) ،
همين نسبت در معابد هلني كمي كوتاه تر مي شد (F ) .

شيوه هاي يوناني

توصيف بلندي ساختمان يوناني از پي به بالا با اصطلاحات ستون ، سكو
و روبنايا اسپر بيان مي شود .اين گونه تركيب و روابط ميان سه جزء
يا واحد را شيوه مي نامند .سه شيوه اي كه معماران يوناني پديد
آوردند تا اندازه اي بر حسب جزييات ، ولي عمدتا ً بر حسب تناسب
هاي نسبي اجزاء از يكديگر متمايز مي شوند .كهن ترين شيوه هاي قابل
فرمول بندي در معماري يوناني عبارت بودند از :
شيوه ي دوريك متعلق به سرزمين اصلي يونان و شيوه
ي يونيك متعلق به آسياي ميانه و جزاير درياي اژه .شيوه ي كورنتي
بعد ها رواج يافت .معابد شيوه ي دوريك ظاهري تناورانه دارند و
ستون هايشان محكم بر سكو يا صفحه ي پله دار نهاده شده اند .شيوه ي
يونيك در مقايسه با شيوهي سنگين ، جسيم و جدي دوريك ، شيوه اي سبك
، تشريفاتي و به مراتب تزييناتي تر به نظر مي رسد .ستون ها در اين
شيوه باريك تر اند و روي پاسنگ هاي برجسته كاري شده اي نهاده شده
اند .خياره ها يا قاشقي هاي ستون شيوه ي دوريك با لبه هاي تيز (
نبش تند ) به هم مي رسند ولي قاشقي هاي ستون شيوه ي يونيك تخت
هستند .البته آشكار ترين تفاوت هاي موجود بين اين سه شيوه ، در سر
ستون هاشان است : سر ستون دوريك ساده و بي تزيين است و سرستون هاي
يونيك و كورنتي شديدا ً تزيين يافته اند .شيوه ي كورنتي فقط از
لحاظ سرستون با شيوه ي يونيك تفاوت دارد .سرستون يونيك طوري طراحي
شده است كه فقط از دو جهت به طرزي موثر قابل ديدن است .براي ستون
بندي هاي يونيك كه دور تا دور گوشه هاي بنا مي چرخيدند ، مانند
ستون بندي هاي بناهاي دورستوني ، ” سرستون هاي گوشه اي ” مخصوصي
مي بايست طراحي مي شد كه از دو سوي رو به بيننده ، شكل و نماي
مشابهي داشته باشند .لبه هاي تيزي كه از برخورد دو مارپيچ يا
طوماري پديد مي آمد هيچ گاه معماران كلاسيك را كاملاً خوشنود نمي
ساخت زيرا اينان نيز احتمالاً احساس كرده بودند كه اين راه حل فقط
به بهاي از دست رفتن منطق ساختماني سرستون يونيك و با دگرواره
نماياندن بخش ها و اجزاي كاركردي آن به دست آمده بود .سرستون
كورنتي ، كه از همه ي جهات يكسان ديده مي شود ، اين مسئله را حل
كرد .شيوه ي كورنتي علاوه بر حل كردن مسائل آزار دهنده و مزاحم
شيوه هاي دوريك و يونيك – معماي سه تركي هاي گوشه اي و مارپيچ هاي
گوشه اي – با آن آراستگي بي بديلش ، سرانجام با سليقه ي رشد
يابنده در جهت آرايش پر شكوه شكل و شبيه سازي واقع بينانه اي جور
درآمد كه نيروي رهبري كننده ي تمام فعاليت هاي هنري در دنياي هلني
شد .

خدمت خدايان به هنر معماري يونان

دوره كلاسيك، دوران ثبات و شكوفايي تمدن و هنر يونان است.قرن پنجم
و چهارم را بايد بهترين ايام تحول و تكامل معماري يونان به شمار
آورد.اين دوره با عظمت، پس از پيروزي‌هاي درخشاني آغاز، و با
اقدامات كشور گشايانه اسكندر مقدوني پايان پذيرفت.اين فصل از حيات
يونان نتيجه و مولود دوران باستاني و مقدمه دوران هلنيستي بوده
است.هنر دوره كلاسيك كه چكيده تاثيرات اجتماعي و مذهبي يك ملت است
در نهايت كمال و پختگي عرضه شده در هنرهاي باستاني جاي ويژه اي را
به خود اختصاص داده است.يونانيان موفقيت و پيروزي‌هاي خود را در
جنگ ها مرهون خدايان مي دانستند و همين مسأله در هنر و معماري
سرزمين شان كاملاً محسوس است.مركز فعاليت‌هاي هنري عصر كلاسيك در
شهر آتن بوده است.

قيمت فايل فقط 3,400 تومان

برچسب ها: معماري, يونان, باستان, 108, ص,

۰ نظر

108